Ni Jakintzako ikastetxean

5)

B.-Marrazki bat: Ni Jakintzako ikastetxean

            Marrazki honetan, ikusten duzuen bezala, bi irudi desberdin daude; ezkerraldeko irudian, ni mutil bati laguntzen azaltzen naiz; eta eskuineko irudian, aldiz, ni haurrez inguratuta nago. Bi marrazki egin ditut, bakarra egingo banu bestea egiteko gogoarekin geratuko nintzelako, eta zuek nire egoera ezagutzeko biak orri txuri batean plasmatzea interesgarria iruditu zait.

            Ezkerraldeko irudian, goran aipatu bezala, ni haur bati laguntzen azaltzen naiz. Laguntza eskaintzea, egunero egiten dudan gauzetariko bat da, Nekaneri, hau da, irakasleari eta baita haurrei ere ematen diedana izanez. Ez dut ikasleek niri laguntza eskatzerik behar, nire barruti irteten den gauza bat delako eta beti nagoelako laguntza emateko prest. Gainera, haurrek laguntza eskatzen didatenean konfiantza osoz egiten dutela ikusten dut, izan ere, gaizki egin dutela ikusten dudanean, ondo egitera bultzatzen ditut niri egokien iruditzen zaidan moduan, baina beti motibatzen saiatuz, behera etor ez daitezen.

           

Gai honi buruz hitz egiten ari garenaren aukera aprobetxatuz, aipatu behar dut, irakasleak egunero berarentzako laguntza handikoa naizela esaten didala, beti esaldi berdina errepikatuz “ ez da berdina gelan lau esku izatea bi esku izatearen ordez!”, eta, honek, nire ilusioa pizten du eta laguntza ematen jarraitzeko motibazioa ematen dit!.

Laguntzaren gaiarekin bukatzeko, honek duen garrantziaz hitz egitea ezinbestekoa iruditzen zait. Laguntzarekin ariketak eginez gehiago ikasten dela iruditzen zait, ez garelako jakituria oso batekin jaiotzen, jakituriak garapen eta denbora bat behar du, eta prozesu horretan aurkitzen dira haurrak. Ikasleek euren kabuz laguntza eskatzeko konfiantza behar dutela argi dago, eta pauso hau emateko gugan konfiantza izatea beharrezkoa da.

Orain arte hitz egin dizuedan gaia alde batera utziz, eskuineko irudiak transmititu nahi dizuenari buruz sakonduko dut. Aurretik aipatu bezala, umeez inguraturik marraztu naiz, hain zuzen ere, eskolara mantalik gabe joaten naizen unetik, handik atera arte, horrela egoten eta sentitzen naizelako. Oso gustukoa dut sentsazio hau, jendeak egoera honek asko nekatzen duela eta umeak uneoro gainean izatea ona ez dela esaten duen arren, bizipen hau ez nuke beste ezergatik aldatuko, sekulako poztasuna ematen baitizute eta, gainera, ikasle bezala ezagutuz gain, pertsona bezala nolakoak diren ere ikusten duzu.

Nire ustez, irakasle baten egin beharrekoak asko dira, baina oso garrantzitsua den aspektuak segurtasuna eta gertutasuna adieraztea dira. Bi aspektu hauek, haurrek jokaera batzuen bitartez jasotzen dituzte; esate baterako, esaten dutenari, egiten dutenari, beren aurpegiek adierazten digutenari, etab. jaramon eginez. Horrela, ikasleek beren buruari garrantzia ematen diogula ikusten badute, guregan konfiantza gehiago izango dute, baita beren buruengan ere, auto-kontzeptua indartuz.

Aipatutako bi egoera hauek, tokatu zaidan gelara sartu nintzen egunetik nabaritu nituen; honekin esan nahi dudana, Nekanek une oro ikasleei adierazten dizkienak direla da, eta niri, han sartu nintzenetik ere adierazi dizkit, eta honi esker, egoera ezberdinetan, oso gustura sentiarazi nau!

Marrazkian transmititzen ditudan baloreak ematen jarraitzeko lau egun besterik ez zaizkit falta…eta hori jakinda, egunetik egunera tristeago jaikitzen naiz ohetik. Baina hala ere, aste honetan orain arte emandako guztia adieraziko dut eta egun guztiak azkenekoak izango balira bezala disfrutatuko ditut!!!!!!