20. eguna

Oraindik ezin dut sinetsi datorren astetik aurrera ez naizela gehiago gelara joango…Hilabetea oso azkar pasatu zait, baino egia esan, pentsatzen aritu naiz eta asko ikasi dudala eta hemendik gauza zoragarriak eramaten ditudala ohartu nahiz.

Emozioak alde batera utziz, goizean egin dugunaz hitz egingo dizuet. Lehenengo orduan, egunero esaten dizuedan bezala, jolas librea izan dugu, eta hori dela eta, haurrei ordenagailua piztu eta erabiltzen ari diren programa zabaldu diet bertan jolasteko. Une horretan, haur batzuk ekarritako etxe desberdinetako argazkiak ikusten aritu dira, beste batzuk jolasten zuten bitartean.

Jolas librearen garaia bukatu denean eta gauza guztiak jaso ondoren, haurrak Nekaneren aurrean lurrean eseri dira arduradunak bere lanak egiteko. Arduradunak bereak oso ondo egin ditu; bai gaurko eguna egutegian borobildu; bai asteazkena dela esan eta asteazkenaren irudian Txirritx jarri; eta baita gelara etorri direnak zenbatu. Irakasleak gaurko data arbelean jartzen zuen bitartean, haurrekin batera idatzi behar zituen hitzak nola idazten diren ahoz esan ditu, eta askotan bezala, ume bat bere gauzetan pentsatzen ari zen, arreta mantendu gabe. Orduan, Nekane ohartu denean berari galdetu dio eta ez zekiela erantzun du, horregatik bihartik aurrera berari egunaren hitzak nola idazten diren gehiago galdetuko dio (une hauetan erne egoteko eta ikasteko).

Arduradunarekin bukatu ondoren, denon artean, haur batzuk etxetik ekarritako munduko etxe desberdinen irudiak ikusi ditugu, eta ikusteaz gain,  Nekanek eta irudiak ekarri dituen haurrak emandako azalpenak entzun ditugu.

Gaur, asteazkena denez, psikomotrizitate gelara joan gara ariketatxo bat egiteko eta bertako materialekin jolasteko. Gelara iritsi garenean., haurrak segituan zapatak kentzera joan dira, eta ondoren, lurrean ilara bat osatuz eseri dira. Nekanek, jolastu baino lehen, ariketa bat egingo genuela esan digu, eta azaldu eta gero, abesti berri bat jarri du musika- aparailuan. Abestiaren izenburua, ”Aparretan ” da eta horregatik egin dugun ariketa puxikekin izan da, puxikak burbuilak izango balira bezala erabili ditugularik. Haurrak lau taldeetan banatu ditugunez, Nekanek eta nik lau puxika puztu eta talde bakoitzari bat eman diogu. Musikarekin batera, puxika taldeko bati pasatu behar zioten, azkenean haur guztiak parte hartuz. Ariketa oso polita eta oso dibertigarria izan dela iruditu zait, gainera, psikomotrizitatearekin zerikusia dauka, horrela motrizitatea lantzen dutelako.

Arratsaldean, ariketa “gidatu ” bat egin dugu, eta horretarako, talde bakoitzeko arduradunak lan- koadernoak eta arkatzak eraman ditu bere mahaira. Eginbeharrekoa hau zen, bakoitzak bere burua paperean margotzea, eta marrazten laguntzeko, Nekanek arbelean pausoz – pauso azaltzen eta marrazten joan da. Hau izan da beraien burua margotzeko irakasleak eraman duen ordena; burua, begiak, sudurra, ahoa, belarriak, ilea (kizkurra, lisoa, puntaduna…), lepoa, besoak, eskuak, gorputza, hankak eta zapatak. Marrazten bukatu dutenean, mahai bakoitzeko arduradunak bere taldeko margoak atera ditu eta arropa margotu dute. Beraz, orain arte beren burua marraztu dute, eta gero, marrazkiaren ondoan azaltzen zen globo batean idatzi behar zuten, idatzita zetorrena kontutan hartuz:

KAIXO, NI…Myriam…………….

NAIZ ETA…Ordizian bizi naiz…..

………………………………………

………………………………………

            Ikusten duzuen bezala, Myriam jarri dudan lekuan haurrek beraiena ere jarri behar izan  dute, eta denek oso ondo idatzi dute. Baina arazoa nongoak ziren jarri behar zutenean sortu da, izan ere, Nekanek laguntzarik gabe beraiek dakiten moduan  “Ordizian bizi naiz” jarri behar zutela esan die, eta orduan urduritzen hasi dira batzuk, zer jarri ez zekitela. Nekanek, umeak laguntzarekin idazten ohituta daudela esan dit, eta orduan, horrelako ariketa jartzen diezunean, blokeatuta, zer egin jakin gabe geratzen dira, idazteko laguntza ematera ohitzen dituzunetik aurrera idazteko imajinazioa galtzen joaten dira eta.

            Patiora joan baino lehen, irakasleak, umeak etxetik ekarritako bi ipuin kontatu ditu.