2. hausnarketa

            Lehen hausnarketa egin nuenetik gaurko egunera arte, gauza gehiago ikasten jarraitu dut, hala nola, irteera bat egiten denean erabili beharreko metodologia; irakasle batek ikasleengan izan behar duen jarrera gertaera ezberdinen aurrean; badaezpadako gauzak kontutan hartzea (oso garrantzitsuak izan baitaitezke), adibidez, aldatzeko arropa gelan bertan izatea; edota ikasleei laguntza emateko modu egokiak lan edo ariketaren bat egiten kostatzen zaienean.

            Ostiral honetan esan nizuen bezala, Larraitzera egin genuen irteera bat. Bertara joateko jarraitu dituzten urratsak ezagutu izan ditut, baita joan aurretik eta joaterakoan dagoen lana ere; esaterako, gurasoentzako oharra prestatu, haurrei irteeraren berria nola eman, arauak nola azaldu, etab. Hau guztia ikusteak eta bizitzeak etorkizunerako oso erabilgarria izango zaidala uste dut, izan ere, ikasturtean zehar irteeratxoren bat beti egiten da eta.

            Bestalde, irakasle batek gertaera ezberdinen aurrean ikasleengan izan behar duen jarrerari dagokionez, ezin dugu beldurrik izan ikasleekin gogorrak izateko noizean behin. Modu honetan, haurrek zer dagoen gaizki ikasten dute eta gero jarrera horiek poliki-poliki gutxitzen joaten dira; guretzako aldiz, hau da, irakasleentzat, baliotsua da umeek jarrera egokiagoa mantentzeko, honekin kalitatezko hezkuntza bat lortuko dugularik. Nire kasuan, asko kostatzen zait aiurri txarra adieraztea, pazientzia handikoa naizelako, baina konturatu naiz zein garrantzitsua den batzuetan jarrera hori izateaz.

            Lau urteko gelan nago eta jada esfinterraren kontrola menperatua duten arren, beste arrazoi batzuengatik zikintzen jarraitzen dira: lokatzarekin, tenperekin, errotulagailuekin…hori dela eta, irakasleek gauza txiki hauek kontutan hartzen dituzte eta gela bakoitzean arropaz beteriko kaxa bat dute, badaezpada. Horretaz gain, kontutan hartzen dute, haurrek askotan mukiak izaten dituztela, eta horregatik, gela bertan ere komunean izaten diren mukizapiak ditugu. Hala nola, irteerara eramandako botikina, aldatzeko arropa, etab.

            Bukatzeko, aste honetako egun batean, jolas librearen unean ume batek marrazki batek marrak besterik egiten ez zituen, orduan Nekanek hiru urteko gelan ez zegoela esanez marrazki bat egiteko eskatu zion. Ume honek marrazkiak egiten ez zekiela esan zidan, horregatik nik aholku batzuk eman nizkion , hala nola, parke bat, etxe bat, laguntxoren bat, bere ama, etab. marrazteko esanez. Etxetxo bat egin nahi zuela esan zidan, baina berak ez zekiela nola egin, horregatik nik orri txuri bat hartu eta etxe bat egin nuen bertan. Etxetxoa asko gustatu zitzaion eta marrazteko saiakera egin zuen. Azkenean, estrategia hau erabiliz, marrazki dotore bat egin zuen, eta bere buruarekin oso ongi sentitu zela nabaritu nuen. Guzti hau gertatu ondoren, Nekaneri nik egindakoa azaldu nion, eta berak horrela ikasten dutela erantzun zidan, ni zorionduz.

Hau ez da laguntza eman dudan kasu bakarra, egunero ariketak egiten dituztenean behatzaile eta laguntzaile bezala azaltzen bainaiz, marrazten, idazten, mozten… dutenean. Horregatik, Nekanek laguntza handia eskaintzen diodala goraipatzen dit beti.

Beraz, laguntza eskaintzeko modu asko ikasi ditut orain arte.

           Esan behar dut, orain arte irakasle eta aurrekin dudan harremana bikaina dela!! Nekanerekin oso ongi moldatzen naiz bai pertsonalki eta baita profesionalki ere, beti laguntzeko prest azaltzen naiz eta jarduera guztietan parte hartzen dut. Haurrekin berriz, irakasle bat bezala azaltzen naiz, laguntzaile, behatzaile eta hezitzaile bezala; beraiek, berriz, ni horrela ikusten naute, baina esan behar dut gelako beste ikasle bat bezala ere ikusten nautela, izan ere, jardueretan parte hartzen dut, beraiekin jolasten dut, etab. Beraz, oso gustura nago tokatu zaidan gelarekin eta baita irakaslearekin ere.